پانصد و بیست و شش
نمیخوام در این روزی که اینقدر خوب بوده و خوب پیشرفته غر بزنم، ولی الان که نشستم سر درسم، زانوم درد میکنه و خودمم گیج میزنم و نمیدونم چیکار کنم و کدوم راه برم. زمانم هم کوتاهه هم طولانی. اونقدر بلند که بتونم راه جدید انتخاب کنم، اونقدر کوتاه که اگر راه جدید اشتباه باشه نتونم جبرانش کنم. شایدم اصلا اشتباه نباشه. هو نوز؟
+ نوشته شده در یکشنبه چهارم اردیبهشت ۱۴۰۱ ساعت 12:42 توسط Sahra
|