نجات دهنده خوابه.

در تمام این مدت که نفس میکشیده ام چیزهایی از زندگی یاد گرفتم و اگر بخواهم اولویت بندی کنم مهم ترینش این است که : عزیز من همه آدم ها مثل ماه می مانند. یک روی سیاه دارند که تو نمیبینی. یک روی سیاه که آن سمت دیده هاست. آدم ها سیاه کامل یا سفید کامل نیستند. مثل ماه سیاهی هایی دارند. آدم ها خاکستری اند. حتی مثل ماه از خورشید تغذیه میکنند. اما خورشید آدمها یکی نیست. آدم ها خورشیدها دارند. خورشید هایی که ما باشیم. ما که دیگران را قضاوت میکنیم و متوجه نیستیم ممکن است باعث شویم روی سیاهشان پررنگ تر شود یا روی سفید‌. حتی ممکن است ما آدم_ماه ها (گونه جدیدی که همین الان به ذهنم رسید) مثل ماه گاهی حوصله داشته باشیم و کامل به میدان بیایم و بدرخشیم و روزهای دیگری یک تک پا بیایم و بدو بدو برویم و حتی گاهی همه به دنبالمان بگردند. عزیز من فراموش نکن؛ خورشیدی باش که روی سفید آدم هارا پررنگ تر کنی.